Hanımla yaşayıp Alman turistlere rezil olduğumuz fobi problemini anlattık.
Sıra geldi bendeki fobiye.
Benim şimdi olamayan eskiden sahip olduğum fobim neydi ?
Fobinin ne olduğunu anlamamı mümkün kılan şey örümcek korkumdu.
Tam
olarak fobiydi. Hayatım felç olur günümü yaşamaz uyku uyuyamaz ayağımı
yorgana uzatamazdım. Hiç aklıma düşmesin diye dua ederdim. Duşta gözümü
kapatamaz aklıma geldiği anda banyodan acele çıkardım. Ayakkabımı
giyemez ne yapacağımı bilemezdim. Soğuk bir ter boşalan vücudum kasılır
kalırdı.
İlkokulda başladı. 7 yaşımda bu korkuyla tanıştım.
Nasıl başladı, ilk nasıl farkettim hatırlamıyorum. Anlattığımda bir şey
yapmaz böcek işte derlerdi. Evimizde bir sağlık
ansiklopedisi vardı.
Fobileri anlatan başlığında tam sayfa bir resim vardı. Bir kız suratı
yanağında bir tarantula duruyor. Bu resmi ilk gördüğümde felç olmuştum.
Salona girdiğimde ilk baktığım yer kitaplık olur salondan işimi görür
hızlıca çıkardım. Sürekli perdelere bakar perdede bir örümcek görmemeyi
umut ederdim. Elimi cebime sokamazdım. Örümcek kelimesini yazı olarak
yazamaz yazılmış halini gördüğüm sayfayı derhal elimden bırakırdım.
Ortaokula
kadar bu korku artarak sürdü. Beni çok ama çok rahatsız etmeye başladı.
Bütün büyüklerime anlattım. Hiçbiri bunu anlayamadı. Böcek korkusu
olarak algıladılar. Anneme sağlık ansiklopedisindeki fobi kısmını
okumasını bunun korkudan farklı bir şey olduğunu bile söyledim. Sonuç
alamadım.
Plastik örümceklerle, bu korkumun farkına varan
arkadaşlarım beni çok korkuttu. Nasıl felç olduğumu bunun korkudan öte
bir şey olduğunu hiç anlayamadılar. Çok garip bir duruma doğru
gittiğimin farkındaydım çocuk aklımla.
Nasıl mı kurtuldum ?
Bir
gün ablamın, hayatımda gördüğüm en gerçekci, tam da sağlık
ansiklopedisindeki tarantula gibi iri, tüylü, plastikten öte bir
örümcekle eve geldiğini gördüm. Lastik gibi bir malzemedendi ama çok
gerçekciydi.
Bu fobimin ablamda pek farkında değildi. Ancak
korktuğumu söylediğim için saygı gösterip bir yerlere saklıyordu. Ancak
artık hiç aklımdan çıkaramaz oldum. Evin bir yerinde o örümcek vardı.
Bunu biliyor olmak uyumamı da engelliyor kazara uyudu isem gecenin
ortasında uyanmamı da sağlıyordu. Artık bıkmıştım.
Aklıma düşüp
uyumadığım bir gece kalkıp salona gittim. Bir kaç saat içinde örümcek
resmi olduğunu bildiğim ansiklopediye kitaplıktaki rafında kapalı ve dik
durur halinde iken baktıktan sonra, nefesimi tutup, kendimi kaskatı
sıkıp yerimden kalktım ve ansiklopediyi elime aldım. Kapalı halde epeyce
elimde tuttum. Bütün ürpertime rağmen en sonunda ansiklopediyi açtım.
Sayfaları çevirmeye başladım. En sonunda fobi kısmına geldim ve
tarantulanın resmini açtım. Resme bir kaç saniyede olsa baktım.
Masaya
bıraktığım gibi odama gittim. Ayağımı yorgana uzatıp burada örümcek
falan yok diyerek tüm sıkıntıma rağmen ayaklarımı yorganın ucundan hiç
çekmeden gözlerimi uyumak için yumdum. Ayaklarımın her yanında
örümceklerin dolaştığını hissetmeme rağmen inatla ayağımı çekmedim. Hiç
bitmeyecek sandığım bu kabus sabah uyanmamla son buldu. Bu şekilde
uyumuş kalmışım.
Fobiden henüz kurtulamamıştım. Ama büyük bir
aşama kaydetmiştim. Müteakip günler inatla örümcek resimlerine baktım.
Deftere defalarca örümcek yazdım. Bir çok kereler sağlık
ansiklopedisindeki örümcek resmine baktım. elimi değmeye başladım. Resmi
yanağıma değdirdim. Bu çok büyük bir aşama idi.
1 ay kadar
sürdü bu bilinçsiz seanslar. Sonunda ablamın eve getirdiği örümceği
durumu kendisine anlatıp odama koymasını rica ettim.
O
örümcekle aynı odada yaşadım bir kaç gün. Gece karanlıkta görebileceğim
bir yere koydum. Başlarda elleyemiyor bir sopa yardımıyla yerini
değiştiriyordum. 1 hafta da böyle bir seanstan sonra bu örümceği elime
alabilir cebime koyabilir hale geldim.
Çok ama çok sevinçliydim.
Sıra gerçek bir örümceğe gelmişti. Bunuda yaptım. Sokata bir ağacın
birinden bulduğum örümceği bir kutuda eve getirdim. Elimi değdim. Küçük
bir şeydi. Ama son nokta onunla geldi. Korku falan kalmadı.
Artık bir tarantulayı bile elleyebilirim. Hoşlanmam ama elleyebilirim.
Detaylarıyla
yazmamın sebebi bu fobinin doktor tedavisi gerektiren bir şey olduğunu
bilmemdendir. Fobiler insanın hayatını felç edebilir. Bu derdini kimseye
anlatamayabilir.
Belki birine bir yardımı dokunur bu yazıların.
29/03/2009 : 03:50:23 de yazıldı. Bu yazının ilk yazıldığı orjinal sitedeki başlığın tamamını görüntülemek için tıklayın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder