Akıllanan Kediler Değilmiş ! ! !

Mahallenin kedilerinden çok memnunum son günlerde . . .

Çocukluğumdan bu yana hayvanları hep severim. Yolllarda gördüğüm kediler temkinli bir mesafeden bana şöyle bir bakar ama aramızdaki mesafe birazcık kapandığında hemen kaçarlardı. Bırakın onlara el sürmeyi bir kenara koyduğunuz yemeği bile gelip almazlardı. Hep içimden akılsız hayvan yemek bulacak ama korkusundan anlayamıyor diye geçirirdim.

Tuhafıma giden şey İstanbul da da bolca kedi vardı sokaklarda ama nedense pek korkak değildiler. Size bir kaç metreye kadar yaklaşır itina ile göz teması kurarlardı. Bu adam işime yarar mı acaba diye bakarlardı son ana kadar. Elinizdeki onlara vermek hatta sevmek bile mümkün olurdu.

Buradan bir karara vardım. "İstanbul' un kedileri Konya' nın kedilerinden daha akıllı." Nedenini de düşündüm. Dünyası yerden 20 cm yüksekte olan ve insan gibi ne yapacağı belli olmayan bir kitle ile beraber yaşayan bir canlı türü için İstanbul daha hareketli, daha maceralı olduğundan daha çok tecrübe edinebiliyorlar daha çok şey öğreniyorlardı. Bu yüzden de daha akıllı oluyorlar dedim kendi kendime.

Dünya değişiyor. İnsanlar değişiyor. Temel yapıları aynı kalsa da bakış açıları farklılaşıyor. Bir çok insan daha geniş çemberler içinde yaşamaya başladı ve bir çoğunun çemberi başka tür yaşam çemberleri ile keşişir oldu. Artık daha toleranslılar. Sevgi,  nefretten-mücadeleden bira daha fazla anlam kazanmaya başladı. Refah,  karın tokluğu ve idealizmin önüne geçti.

Kediler de bu gelişimden nasibini aldı sanırım.                       tamnland.com

Dün akşam eve gelirken yol boyunca rastladığım bir çok kedinin benden kaçmadığı gibi benimle iletişim kurduklarını farkettim ! Ben dün farkettim ama aslında durum epeydir değişmiş durumdaydı. Bahçemizde kediler var. Her kapıdan çıktığımda beni bir kaç metre yakınımda bir süre yürüyüp uğurluyorlar. Her balkona çıktığımda altında yattıkları çam ağacının altından kafalarını kaldırıp bakıyorlar. Evimizin yolunda bahçesi yer seviyesinden 2 metre aşağıda kalan bakımlı bir bahçe var. Kedi buraya inmek istiyor ama duvarın üzerinden bana miyavlıyor. Alenen "beni buraya bir indirsene"  diyor gibi geldi bana !  40 cm lik bahçe duvarının üzerindeki kedinin yanından geçerken kuyruğu kotuma süründü ama kaçmak aklına bile gelmedi.

Mahallemizin kedileri bunlar artık çoğunu tanıyorum. Köşedeki çöpün gündüz bekçileri. Akşamları köpek ziyaretleri yüzünden ortalarda görünmezler. Sokak kedileri artık aynı mahalleyi paylaştıkları insnalarla gayet sıcak bir ilişki içindeler. Akıllanmış buradaki kediler de . . .

İşte şimdi anladım ki İstanbul' un kedileri daha akıllı değilmiş aslında. Acı ama aslında insanlar yeterince akıllı değilmiş meğerse. Kediler aynı. Değişen insanlar !!  Her gördüğü kediyi kovalamaya çalışmıyor artık mahallemizdeki  çocuklar. Sokak kedisi pis olur aman ellemeyin demiyor artık çocuklarına büyükler.  Kediler de buna uygun hareket edip cevap veriyorlar.  Zemin kattaki adam "balkonumun önü kedi doldu"  diye şikayet etmek yerine düzenli süt koyuyor.  Bahçeye çıkan çocuklar kedileri sevmeye çalışıyor.

Kediler de insanlardan korkmaktan vazgeçiyorlar. Dosluğa cevap veriyorlar.

Böylesi daha iyi.  Çok daha iyi çocukluğumdan . . .